Geschiedenis en doel

Een aantal Limburgse lotgenoten/kankerpatiënten leerden mekaar kennen via ‘Lotgenoten Vlaanderen’, een team dat jaarlijks meedoet aan de Roparun: een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam om op die manier geld in te zamelen voor projecten voor kankerpatiënten. We werden een hechte groep…

En toen begon een nieuwe uitdaging… deze Limburgse lotgenoten, die met de Roparun mee geweest waren, kregen het idee om iets te doen, zodat we kleinschalige projecten konden steunen in onze eigen provincie. In oktober 2011 starten wij de actie ‘van Lotje ge(s)tikt’. Die bestond uit leuke hebbedingetjes knippen en stikken voor het goede doel. Deze spulletjes verkochten we op marktjes. We hoorden op deze marktjes heel wat verhalen en getuigenissen van mensen die met kanker te maken kregen, ook van partners en kinderen.

Zo groeide stilaan het idee om een Limburgse lotgenotenvereniging op te richten. Ook de 7 ziekenhuizen, Kom op tegen Kanker en de Stichting tegen kanker, waar we contact mee opnamen, gaven aan dat er nood was aan een lotgenotenvereniging die pathologie-overschrijdend was en die ook open stond voor familieleden en naasten. Op die manier zijn mensen met alle soorten kankers welkom bij één en dezelfde lotgenotengroep.

Op 3 september 2012 werden de statuten neergelegd en was vzw Rozerood geboren: Een Limburgse vereniging van en voor kankerpatiënten en hun omgeving.

Onze naam Rozerood was geïnspireerd door het boek en de film ’Oscar en Oma Rozerood’ van E.E. Smitt. Over een 10-jarig jongetje dat leukemie heeft. Voor hem is elke dag die hij nog heeft 10 jaar en zo wordt hij toch nog 120 jaar. Een prachtig verhaal… Mooi toch om elke dag als een kans te zien, een kans om de wereld te bekijken alsof het de eerste keer is. Oma Rozerood helpt hem hiermee, van haar bezoekjes knapt hij op, zij geeft hem steun en is eerlijk. Wat oma Rozerood is voor Oscar, wil vzw Rozerood graag bieden aan lotgenoten en hun naasten.

Eind juni 2022 hebben we dan noodgedwongen moeten kiezen voor een andere naam voor onze vereniging. Hieruit is dan SAMENLOT geboren. We willen er immers ‘samen’ voor gaan.  Een rustpunt bieden aan lotgenoten en hun naasten. Een luisterend oor ! Ontmoetingskansen bieden en je gedachten helpen te verzetten.

Ondertussen bieden we maandelijks een activiteit aan aan lotgenoten en hun naasten. Het zijn geen informatiesessies, wel activiteiten waar plaats is voor ieders verhaal. Waar men kracht kan putten uit het samenzijn. Die kracht willen we ook delen om kanker een meer positieve plaats te geven in ons leven.

Enkele voorbije activiteiten waren intuïtief kleien, gezond koken, een borrelwandeling, babbel-en crea-café ‘van Lotje Ge(s)tikt’, ontspannende voetmassage,  mandala tekenen, intuïtief schilderen, een kruidenwandeling, Salads to Go, Yoga, Healing Qi-Gong, Aquagym…

We brengen ook op de Dag Tegen Kanker een bezoekje met een kleine attentie aan lotgenoten in een Limburgs ziekenhuis.

Een lotgenote die aanwezig was op één van de activiteiten van SAMENLOT vertelde ons: ‘Ik kan hier praten met anderen die hetzelfde meegemaakt hebben, maar we kunnen het ook hebben over alledaagse dingen. Er is herkenning en steun’. Er is de wederzijdse ervaring.

Voor sommige activiteiten beperken we het aantal inschrijvingen. Dit doen we om de interactie te vergemakkelijken. We merken dan wel dat die activiteiten snel volzet zijn. Daarnaast willen we onze activiteiten verspreiden over gans Limburg en activiteiten de ene keer overdag en de andere keer ’s avonds aanbieden. Zo is er voor iedereen de mogelijkheid om deel te nemen. Het is echter nog zoeken en aftasten, we zijn een lotgenotengroep met een kleine vrijwillige bestuursploeg. Toch merken we dat de nood er is, dit zien we aan de inschrijvingen. Fijn is ook dat we regelmatig mannelijke lotgenoten hebben die deelnemen en ook kinderen, partners en mantelzorgers laten zich zien. Ook zij hebben nood aan een luisterend oor.

Binnen onze werking is er ook plaats voor projecten. Zo organiseerden we reeds 5x een Limburgse dag voor kinderen waarvan één van de ouders of grootouders kanker had of heeft. Kinderen dragen immers ook de zorgen en het verdriet mee als iemand in het gezin geconfronteerd wordt met kanker. Het was telkens een enorm speelse en zorgeloze dag voor de kinderen. Er waren allerlei leuke activiteiten. De ouders hebben elkaar ontmoet aan de boekenstand die focuste op hoe je het aan je kinderen vertelt. Ook organiseren we elk jaar een weekend aan zee voor lotgenoten die in behandeling zijn.

Tot nu toe kunnen wij onze activiteiten gratis aanbieden aan de lotgenoten en een naaste, en dit met de opbrengst van de verkoop van ‘van Lotje Ge(s)tikt’ en enkele giften. We willen dit zo houden omdat het drempelverlagend is.

Wij weten dat lotgenotengroepen een ondersteuning kunnen betekenen. Het is geen vervanging van professionele hulp, maar lotgenotengroepen kunnen vanuit hun ervaringsdeskundigheid heel wat andere zaken bieden: ontmoetingskansen, het doorbreken van eenzaamheid en isolement, het uitwisselen van ervaringen, elkaar hoop bieden, opkomen voor gemeenschappelijke belangen, taboes doorbreken….

Lotgenotengroepen verschillen ook in aanpak. Bij SAMENLOT is de doelstelling vooral het lotgenotencontact en niet zozeer informatie verstrekken. Daarvoor kan men reeds terecht bij de sessies die in de verschillende ziekenhuizen gegeven worden. Via de activiteiten van SAMENLOT is er aandacht voor elkaar. Je vindt er morele steun en ontdekt dat je er niet alleen voor staat. Je behandelende arts en de andere betrokken hulpverleners geven je al heel veel info en advies…maar hoe ga je met je ziekte om in het dagelijkse leven? Wat betekent het allemaal voor jezelf, je familie, je kinderen, je werk, relaties, kwaliteit van je leven…? Dat zijn zaken die je met lotgenoten kan bespreken. Het belangrijkste is dat lotgenoten kracht en steun vinden bij elkaar.

We merken ondertussen dat artsen en hulpverleners niet langer sceptisch staan tegenover lotgenotengroepen en ook zeker de meerwaarde ervan inzien. Hun patiënten kunnen na de behandeling nog ergens terecht en dat is goed. (Cfr. de resultaten ’Het psychosociaal zorgpad voor oncologische patiënten’, oncologisch studiecentrum Erika Thijs).

Tot slot willen we aangeven dat alle psychosociale contacten van patiënten, zowel met de professionele hulpverlening als met lotgenotenverenigingen, van onschatbare waarde zijn. Het is dan ook een zinvolle uitdaging om de samenwerking op vlak van psychosociale begeleiding ’na ’de behandelingen nog optimaler te maken.

Intussen hebben we een eigen lokaal in Alken ter beschikking gekregen van het OCMW, waar er activiteiten kunnen doorgaan en waar we kunnen vergaderen.

Financiële ondersteuning en/of vrijwilligers om onze werking te dragen zijn steeds welkom!